Z pewnością XXI wiek umożliwił nam korzystanie z różnych źródeł wiedzy. Dostęp do niej jeszcze nigdy nie był tak powszechny. Dodatkowo pojawiło się wiele nowych możliwości takich jak kanały na youtube, komputerowe notatki czy chociażby podcasty.

Zacznijmy od samego początku. Zapewne część z Was słyszała, że ludzi pod względem preferowanego stylu nauki możemy podzielić na trzy główne grupy:

– wzrokowców (najlepiej przetwarzają dane wizualne)

– słuchowców (najlepiej przetwarzają dane dźwiękowe)

– kinestetyków (najlepiej przetwarzają gdy sami coś robią)

I ten podział utkwił w świadomości na wiele lat. Nie do końca słusznie. Z badań przeprowadzonych w 2006 i 2007 roku wynika, że zaledwie 36% preferuje jeden sposób zdobywania wiedzy. Oznacza to, że skupienie się tylko na jednej formie nauki w przypadku większości przyniesie gorszy rezultat. Aby uzyskać jak najbardziej korzystny efekt, należy mieszać ze sobą style uczenia się. Jeżeli sięgamy pamięcią wstecz, np. do jakichś lekcji, pamiętamy nie tylko co sami na niej robiliśmy (kinestetycy), co nauczyciel wyświetlił / narysował na tablicy (wzrokowcy) ale też to, co nauczyciel powiedział (słuchowcy). Pamiętamy wszystkiego po trochu. Być może jakieś wrażenia są silniejsze i jakiś styl w nas dominuje, a w zdecydowanej większości przypadków nie jest on jedyny. Wyraźnie wynika z tego, że nauka za pomocą tylko i wyłącznie jednego sposobu, może nas znacznie ograniczać.

Kolejna sprawa to samo przetworzenie informacji. W wielu sytuacjach zdarza się, że niezależnie do którego ze zmysłów odnosi się sposób przekazywania treści, okazuje się, że ich nie przetwarzamy, czyli nie przekształcamy aby pasowały do reszty zdobytej wiedzy. Tutaj uwidaczniają się dwa problemy. Pierwszym z nich będzie to, że po prostu się wyłączyliśmy, zgubiliśmy wątek. Potrafimy się wyłączyć zarówno w trakcie czytania książki (np jeżeli jest nudna, albo po prostu mamy wiele na głowie i informacje do nas nie trafiają), oglądania filmu (komu nie zdarzyło się przysnąć?) jak i w trakcie nudnej rozmowy. Jest to więc niezależne formy. Drugi problem, to wpasowanie nowych treści we wcześniej zdobytą wiedzę. Nie zrozumiemy mnożenia, jeżeli wcześniej nie poznamy dodawania, nie przyswoimy wiele z tematyki wiatrów, jeżeli wcześniej nie poznamy ciśnienia atmosferycznego. Nie czytamy książki od środka.

Z tego wstępu wynika kilka istotnych rzeczy.

Powinniśmy różnicować formy nauki, do samej nauki podchodzić wypoczęci a zagadnienia przerabiać po kolei.

Jeżeli przyjmiemy, że większość uczniów powtarza materiał do sprawdzianu czy matury z notatek lub podręcznika, to podcasty będą doskonałym przykładem różnicowania samodzielnej nauki, dzięki czemu więcej treści można będzie przetworzyć.

No dobrze, wiemy już, że różnicujemy formy nauki. Jakie mamy do wyboru?